چهارشنبه ۳ دی ۱۳۹۳ - ۱۰:۵۱
سیفاله صمدیان، دبیر «جشن تصویر سال» که از 11 سال پیش در رشتههای عکاسی، گرافیک، کاریکاتور و فیلم هر سال بهمدت 20 روز در خانهی هنرمندان ایران برگزار میشود، از اضافه شدن جایزهای جدید به «جشن تصویر سال» خبر داد و گفت: ما نمیخواستیم از روند روبه رشد در تصویربرداری و تصویرسازی در سینمای امروز جهان غافل بمانیم.
بنیانگذار و دبیر «جشن تصویر سال» در گفتوگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، دربارهی جایزه جدید واردشده به این رقابت سالانه، توضیح داد: «بهترین تصویر» عنوان یک جایزه جدید است که از دوازدهمین دورهی «جشن تصویر سال» به بخش «جشنواره فیلم تصویر» اضافه شده است؛ در این بخش، آثاری که غیرتجاریاند و رویکرد تازهای در مدیوم سینما دارند، ارائه میشوند.
او ادامه داد: «جشن تصویر سال» بعد از 11 دوره برگزاری، حالا جاافتاده و راه، سلیقه و شیوه برخورد آن با فیلمسازان مشخص شده است. در این شرایط بود که تصمیم گرفتیم بخش جدیدی را با نگاهی به تأثیرات انقلاب دیجیتالی، به «جشنواره فیلم تصویر» اضافه کنیم که توجه ویژهای به تصویربرداری و تصویرسازی در فیلمهای کوتاه، مستند، تجربی، انیمیشن و ... دارد.
صمدیان در پاسخ به این پرسش که با توجه به ماهیت این جایزه جدید، چرا نام آن به جای «بهترین تصویربرداری» «بهترین تصویر» گذاشته شده است؟ گفت: منظور از «بهترین تصویر» شاخصترین تصویربرداری و تصویرسازی است که یا از طریق تصویربرداری و یا با کمک نرمافزارها و فنآوریهای دیجیتالی مانند افترافکت بهوجود میآید. در واقع، این جایزه تکنیکهای فیلمبرداری و تصویرسازی از طریق جلوههای ویژه را در کنار یکدیگر قضاوت خواهد کرد.
دبیر جشنواره «فیلم تصویر» تأکید کرد: این برای نخستینبار است که به تصویری که روی پرده میرود، به این شکل اهمیت داده و قضاوت میشود، چراکه این تصویر میتواند حاصل همکاری فیلمبردار با تکنسین تصویرسازی کامپیوتری باشد. در نهایت نیز این به خلاقیت کارگردان فیلم بستگی دارد که چگونه از این عوامل در کنار یکدیگر استفاده کند.
صمدیان دربارهی دلایل زمینهساز برای اضافه شدن این بخش جدید به «جشن تصویر سال»، توضیح داد: ما نمیخواستیم از جریان روز دنیا در زمینهی تصویرسازی در سینما غافل باشیم؛ حدود 10 سال پیش من داور جشنوارهی فیلم کوتاه اروپایی در آلمان بودم و پیشنهاد کردم که از آن سال، عنوان «جایزهی بهترین موسیقی» به جایزهی «بهترین ساوند ترک» (باند صدای فیلم) تغییر پیدا کند؛ استدلالم هم این بود که در سینما، بویژه سینمای غیرتجاری، در موارد بسیاری، حذف موسیقی و حتا استفاده از سکوت یا افکتهای صوتی از طرف کارگردان بهصورت کاملا آگاهانه صورت میگیرد و اجبار در بهکار بردن عنوان جایزهی موسیقی در یک فیلم میتواند بیتوجهی به فیلمسازانی باشد که بهترین موسیقی متن فیلم را استفاده نکردن از موسیقی رایج در فیلم میدانند.
وی ادامه داد: خوشبختانه این پیشنهاد مورد قبول هیئت داروان و دبیر جشنواره قرار گرفت و جایزه «بهترین باند صدای فیلم» جایگزین جایزه «بهترین موسیقی» شد. همچنان که دربارهی صدا، این جایزه میتواند به آهنگساز موسیقی متن یک فیلم هم تعلق بگیرد، دربارهی بهترین تصویر نیز طبیعی است که در بیش از 90 درصد موارد جایزهی بهترین تصویر به خود تصویربردار فیلم تعلق گیرد.
او در همین زمینه تأکید کرد که مطمئنا ارتباط نداشتن هنرمندان فعال در عرصهی سینما با رشتههای نزدیک به این مدیوم، کار دست آنها خواهد داد، چراکه این هنر، چندوجهی است و در غیر اینصورت نتیجهی آن همچون موقعیت کنونی میشود که بیشتر فیلمها و سریالهای تلویزیونی را میتوان بهعنوان نمایشنامه رادیویی عرضه کرد، چون هیچگونه جذابیت تصویری خاصی ندارند که ارتباطی ورای ارتباط صرفا شنیداری با بیننده ایجاد کنند.
صمدیان با یادآوری اینکه به روال گذشته «جشن تصویر سال» و «جشنواره فیلم تصویر» در بخش آزاد (عکاسی، گرافیک، کاریکاتور و فیلم) غیررقابتی است، توضیح داد: فقط در بخش زیر 25 سال، تندیس و دیپلم افتخار به برندگان تعلق میگیرد و جایزهی ویژه «بهترین تصویر» نیز صرفا برای فیلمسازان زیر 25 سال است.
او همچنین دربارهی بخش ویژه عکس با عنوان «ایران ما» نیز توضیح داد: این بخش ویژه دربرگیرندهی عکسهای مختلف دربارهی ایران خواهد بود؛ از طبیعت و جاذبههای گردشگری و تاریخی گرفته تا قومنگاری ایرانی، مراسم و آیینهای ملی و مذهبی، رویدادها و چهرههای فرهنگی و هنری و ...، همینطور عکسهای قدیمی از آلبومهای خانوادگی که گویای ابعاد متنوع زندگی خانواده ایرانی باشد نیز میتوانند در این بخش شرکت داده شوند. به این ترتیب امیدواریم با حضور عکاسان هنرمند علاوه بر برگزاری نمایشگاهی حرفهیی، در آیندهای نزدیک بتوانیم بهعنوان هدیهای از «ایران ما» نمایشگاهی شامل این تصاویر در پایتخت کشورهای برگزار کنیم، آن هم در شرایطی که به دلایل مختلف سیاسی و غیرسیاسی، تصویر درستی از کشور ما در دنیا ارائه نشده است.
صمدیان دربارهی چگونگی ایجاد پشتوانه برای برگزاری چنین نمایشگاهی و برگزاری آن در کشورهای مختلف، گفت: برای این کار میتوانیم با سازمان هواپیمایی، بانکها، هتلها، فضاهای گردشگری، سازمان میراث فرهنگی، طبیعتا شهرداری تهران بهعنوان اسپانسرهای مالی و فرهنگی به تفاهم لازم برسیم؛ ولی در هر صورت براساس فراخوان اعلامشده در این بخش دست کم به 10 عکس برگزیده، جوایز ارزندهای اهدا خواهد شد.
صمدیان در بخش دیگری از سخنانش دربارهی هزینهای که هر متقاضی برای شرکت در «جشن تصویر سال» باید بپردازد نیز تصریح کرد: خیلیها حتا با وجود داشتن امکانات مالی مناسب، با مسألهی پرداخت ورودیه برای شرکت در جشنوارهها کنار نمیآیند و چون عادت ندارند، بخش کوچکی از هزینههای یک حرکت غیردولتی را بپردازند، دچار نوعی فشار عصبی خفیف میشوند!
او ادامه داد: در همهی بخشها، ما هزینههای متعددی داریم که فقط دربارهی بخش عکس باید بگویم که مثلا هر تکعکسی که انتخاب میشود برای آنکه روی دیوار بهنمایش درآید، بیش از 100هزار تومان صرف چاپ حرفهیی آن با دستگاه اپسون میشود. بنابراین با وجود اینکه ما در این مسیر از برخی اسپانسرهای معدود و محدود مالی و فرهنگی استفاده میکنیم، در مواردی نیز حتا از فعل ناشریف «مضاربه» نیز غافل نبودهایم. البته باید تأکید کنم که اعتبار ما، همان اعتماد غیرقابل خرید و قیمتگذاری است که هنرمندان به این حرکت مستقل و غیردولتی دادهاند.
وی با اشاره به همکاری بنیاد «رسولاف» با «جشن تصویر سال» در طول هفت سال گذشته، گفت: وقتی تصمیم گرفتیم نام «محسن رسولاف» جوان 25 سالهای که در یک حادثهی هوایی جان خود را از دست داد و همزمان در چهار رشتهی هنری (گرافیک، عکس، فیلم و کاریکاتور) فعالیت میکرد، بهعنوان سمبلی شایسته برای جایزهی جوانان زیر 25 سال انتخاب کنیم، بنیاد «رسولاف» اعلام کرد که پرداخت تمام جوایز بخش زیر 25 سال را برعهده میگیرد و به جذب اسپانسر مالی دیگری در این مورد نیاز نداریم.
او با تأکید بر اینکه در هیچکدام از دورههای «جشن تصویر سال» در هیچ بخشی شخصا داوری نکرده است، بیان کرد: شغل اصلی من در طول 35 سال گذشته، انتخاب و ادیتوری بخش عکس قبل از مرحلهی داوری بوده است. البته برای داوری، هر سال از همکاری بیدریغ افراد صاحب تخصص در رشتهی عکاسی بهره میبریم.
به گزارش ایسنا، در شش دورهی اخیر جشنوارهی فیلم تصویر، 21 هنرمند در بخش فیلم، داوری آثار را برعهده داشتهاند؛ در دوره ششم: محمود کلاری، کامبوزیا پرتوی و محمد شیروانی، در دوره هفتم: فرزاد موتمن، حمید جبلی، مرتضی پورصمدی، شهرام مکری و تورج اصلانی، در دوره هشتم: رخشان بنیاعتماد، رضا میرکریمی، عزیز ساعتی، حبیب رضایی و امید روحانی، در دوره نهم: کیانوش عیاری، رخشان بنیاعتماد و ابراهیم مختاری، در دوره دهم: نیکی کریمی، ساعد نیکذات، مهرداد اسکویی و هوشنگ گلمکانی، در دوره یازدهم: ابراهیم حاتمیکیا، امیرشهاب رضویان و شهرام مکری، داوران جشنواره فیلم تصویر در بخش جوانان زیر 25 سال بودهاند.
صمدیان در پایان سخنانش به مشکل سالهای اخیر مجموعه «تصویر سال» نیز اشاره کرد و گفت: در این 11 سال، مجموعهای ارزشمند از آثار هنرمندان جمعآوری شده که اصلا به یک فرد همچون «صمدیان» تعلق ندارد، بلکه سرمایهای ملی است که متأسفانه در حال حاضر امکانات مناسبی برای نگهداری از این گنجینه ارزشمند نداریم.
او در اینباره توضیح داد: محلی که 20 سال اجارهنشین آن هستیم، پس از درگذشت صاحبخانهی خوبش که همیشه حامی تصویر و تصویریها بود، در اختیار ورثه قرار گرفته و ما نیز مجبور به تخلیه این محل هستیم. حالا مجموعه «تصویر سال» به مکانی نیاز دارد که بتواند در آنجا، این گنجینه ارزشمند جمع آوریشده را آرشیو کرده و حتا بخشی از آن را به مناسبتهای مختلف بهنمایش بگذارد. البته منطقیترین امیدواری ما به برنامه و حرکت جدید شهرداری است که گویا میخواهد منطقه 12 شهر تهران را به فضایی فرهنگیتر تبدیل کند و گویا قرار است با شرایط ویژهای، فضاهای مناسبی را در اختیار انجمنها و مجموعههای فرهنگی و هنری قرار دهد که امیدواریم با این حرکت فرهنگی، گنجینهی ارزشمند آثار ارائهشده در 12 دوره «جشن تصویر سال» و «جشنواره فیلم تصویر» بتواند از سال آینده در مکان مناسبتری به فعالیت خود ادامه دهد.