محمدجواد حق‌شناس، رییس کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران، که همراه با احمد مسجدجامعی از هجدهمین نمایشگاه تصویر سال بازدید کرده، معتقد است: جشن تصویر سال، هر سال با کشف استعدادهای جدید و معرفی آن هنرمندان و افراد بی‌ادعا، به هنرِ اصیل خدمت می‌کند.

این عضو شورای شهر تهران با بیان این‌که جشن تصویر سال در طول 18 سال گذشته و به همت و پشتکار بالای سیف‌اله صمدیان آغاز شده و تا کنون مداومت داشته است، ادامه می‌دهد: نقطه آغازین این کار، جمع‌آوری تجربه‌ها و استعدادهای حوزه تصویر است که پس از آن بخش‌هایی مانند گرافیک، فیلم و انیمیشن به آن اضافه شده است و سرانجام از میان چندین هزار عکس ارسالی آن‌ها انتخاب می‌شود.

او با بیان این‌که هر سال موضوع خاصی در دستور کار این جشن قرار می‌گیرد که خود زمینه‌های کشف استعدادها و معرفی آن‌ها به جامعه و مخاطب را فراهم می‌کند، می‌گوید: معتقدم این کار به شدت ستایش برانگیز است و به نظر می‌رسد باید حق چنین انسان‌های بی‌ادعا و هنرمندانی که دل در گرو مردم و این سرزمین دارند و به چیز دیگری نمی‌اندیشند و برای آن‌ها کار کردن و تلاش برای استمرار یک هنر اصیل و در خدمت مردم بودن موضوعیت دارد را به درستی ادا کرد.

او برگزاری سالانه جشن تصویر سال را یکی از اتفاقات بسیار خوشایند روزگار امروز می‌داند و ادامه می‌دهد: حضور در این نمایشگاه و کنار صدها اثر ارزشمند که پشتِ خلقِ هر کدام از آن‌ها ساعت‌ها تجربه و هنر قرار گرفته تا به این نقطه رسیده‌اند، بسیار ارزشمند است.

حق‌شناس افزودن بخش «کرونا» در جشن تصویر سالِ امسال را یکی از اتفاقات خوب نمایشگاه می‌داند و تاکید می‌کند: جشن تصویر سال روی موضوعاتی دست می‌گذارد که جامعه درگیر آن است، کرونا نیز در سالی که گذشت مهمترین مساله هفت میلیارد انسان روی زمین بود اما اکنون که در پایان قرن هستیم، این موضوع دست کم در کشور ما به عنوان یک پدیده‌ی به شدت اثرگذار و عمیق است که شاید در صد سال گذشته و در قرنی که گذشت، کمتر شاهد آن نوعش بوده‌ایم، پدیده‌ای که مردم و حاکمیت، جوامع شهری و روستایی و حوزه‌های مختلف مانند بهداشت، سلامت، اقتصاد، جامعه، فرهنگ، دین، ایدئولوژی، فلسفه و روان را تحت تاثیر خود قرار داده است.

رییس کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران، با بیان این نکته ‌که باور دارد «در نگاه به مسیر تاریخی پشت سر گذاشته شده، از نظر زمان‌بندی و تاریخی، جهان به دو مقطع قبل و بعد از کرونا تقسیم می‌شود»، ادامه می‌دهد: زمانی‌که می‌خواهیم به این پدیده از نگاه هنرمندان توجه کنیم و این زاویه در دوربین هنرمند ثبت شود، باید بتوانیم آن‌ها را کنار یکدیگر بگذاریم، تا نتیجه به درستی به دست آید.